Po śmierci Maksia, nie wiedzieliśmy, gdzie możemy uzyskać odpowiednią pomoc. Podczas rozmów ze specjalistami mieliśmy poczucie, że nie potrafią nas zrozumieć, bo nie przeżyli takiej straty jak śmierć małego dziecka.

Nasi znajomi, choć chcieli nam pomóc, też nie wiedzieli jak mogą to zrobić. Mieliśmy wrażenie, że niektórzy boją się z nami rozmawiać. Tamte dni na zawsze nas zmieniły.

Tworząc fundację, chcemy stworzyć społeczność, która, razem z nami, będzie nieść pomoc kolejnym osieroconym rodzicom. Śmierć dziecka jest czymś tragicznym, ale nie oznacza to, że powinno się traktować ją jako tabu.

Chcemy edukować innych, pomagać rodzinom i tworzyć ogólnopolskie grupy wsparcia, w których nikt nie będzie sam.